۱۳۹۵ خرداد ۳۱, دوشنبه

مرگ و زندگی افغان ها بالاتر از مرگ و زندگی دیگران نیست

دیروز حادثۀ دلخراش کشته شدن 14 شهروند کشور نپال واقعا دردناک بود - به ویژه وقتی که هیچ عکس العملی از سوی جامعه مدنی، گروه کاری مشترک جامعه مدنی و هیچ نهاد دیگری دیده نشد به جز از چند انگشت شمار که آنها نیز خود را فعال جامعه مدنی نمی پندارند. این حادثه چگونه رخ داد و چه شد و چه نشد را می توان به سادگی از لابه لای خبرها یافت، اما اینکه جامعه افغانی هیچ واکنشی برای ابراز احساسات یا همدردی با مردم و دولت نپال انجام نداد جای بسا شگفتی دارد. ما هر هفته تقریبا شاهد یک خونریزی و قتل عام یا درگیری طالبان با نیروهای ارتش افغانستان هستیم و می بینیم که افراد زیادی سربریده می شوند، کشته می شوند، زخمی می گردند، به گروگان برده می شوند و غیره.

وقتی افغان ها به گروگان می روند، کشته یا زخمی می شوند، همه سروصدا می کنند که افغانها کشته شدند و این و آن. ولی هنگامی که 14 تبعۀ کشوری چون نپال کشته می شود، صدای رسای مردم افغانستان (یعنی جامعه مدنی) سم و بکم می نیشند و نه پیامی می دهد و نه حرکتی برای همدردی با این مردم و خانواده ها و دولت آن از خود نشان می دهد.

هیچ انسانی از انسان دیگر برتر نیست چون نه حقوق بشر، نه احساسات انسانی، نه دنیای دموکراتیک و نه آزادی این را می پذیرد در حالی که فعالان کوتاه بین مدنی کشور من هیچ نمی کنند و سکوت اختیار کرده اند. حال آنکه همین افراد کسانی اند که از کشورهای بزرگی چون امریکا، انگلیس و ناتو می خواهند که هر روز به آنها کمک کنند، امنیت شان را تامین نمایند و به خواسته های بی پایان شان پاسخ مثبت بدهند.

هیچ انسانی از انسان دیگر برتر نیست، نه از نگاه دین، نه کشور، نه سیاست و نه غیره. 

۱۳۹۵ خرداد ۱۰, دوشنبه

اجازه به لت و کوب زنان

خشونت علیه زنان از راه های مختلف اعمال شده است و تاریخ گواه خوبی برای این کار است - از لت و کوب های جهان پس مادرسالاری گرفته تا نشانه هایی که از آن در غارها دیده می شود. در افغانستان و پاکستان این آمار به صورت وحشتناکی بیشتر از بسیاری از کشورهای دیگر منطقه بالا می باشد. با وجود این که جامعه مدنی و دولت تلاش هایی برای کاهش این گونه اعمال انجام داده اند. تلاش هایی که بیشتر در راستای قانون سازی بوده، تشویق صورت گرفته و ریختن به خیابان ها بوده. اما جای یک چیز خالی است - فرهنگ سازی.

حال اتفاق جالبی اینجا رخ داده است؛ در پاکستان شورای ایدیولوژی اسلامی/SIA  لایحه یی پیشنهاد کرده اند و سخت نیز از آن حمایت می کنند که به مردان اجازه می دهد اگر زنی با خواسته های همسرش مخالفت کند، مرد حق دارد همسر خود را کمی لت و کوب کند. نظر به این قانون اگر زنان از دستورات مردان امتناع ورزند، لباس مطابق خواسته های آنها نپوشند، از مقاربت جنسی بدون عذر شرعی و شستن خود بعد از دوره قاعدگی امتناع ورزند در این صورت مردان میتوانند از فشار فزیکی بالای همسران خود استفاده کنند.
همچنین در صورتیکه زنان حجاب نپوشند، با مردان بیگانه صحبت کنند، با صدای بلند صحبت کنند که دیگران بشنونند و اگر پول را بدون اجازه شوهرش به کسی بدهد مردان می توانند از فشار فزیکی استفاده کنند. 
این قانون کاملا ضد ارزش های انسانی، اخلاقی و اسلامی است در حالی که یک نهاد طلایه دار مسائل اسلامی در پاکستان چنین اجازه ای را به مردان می دهد؛ اجازۀ خشونت بر زنان شان را. این قانون چون نامشخص است که چه حد از مخالفت باعث نارضایی مرد است خود راه را برای انواع خشونت های دیگر حتی تا سر حد مرگ به مردان اجازه می دهد. هر چند این مسأله در پاکستان صورت گرفته است، اما زمینه را برای گروه های دیگر در افغانستان نیز باز می کند چرا که چنین گروه هایی از نفوذ بالایی در افغانستان برخوردارند.
باید به جامعه جهانی و جامعه مدنی افغانستان هشدار داد که اگر مخالفت شان را با این عمل اعلام نکنند، روزی این خشونت ها دامن گیر ما خواهد شد. 

۱۳۹۵ اردیبهشت ۵, یکشنبه

مشکل پایان ناپذیر برق در هرات

سالها است که در هرات زندگی می کنم. به عنوان یک دختر از این سرزمین مشکلات زیادی دارم، اما یکی از این مشکلات که بین دختران و پسران مشترک است مشکل اخیر برق ها است که واقعا دردآور شده است.

برق هرات بیشتر از ایران و تاجیکستان تأمین می شود - حاصل این برق به وجود آوردن یک روح جاری و سیال در اذهان و نبض اقتصاد ولایت هرات است. هرات با وجود اینکه یکی از شهرهای صنعتی و تولیدی کشور است که می تواند سالانه بخشی از نیازهای شهروندان کشور را تأمین کند. اما اگر برق ها به همین وضعیت خود ادامه پیدا کند، این اقتصاد پرقدرت کشور فلج خواهد شد. نبود برق می تواند میلیون ها دالر و میلیاردها افغانی به اقتصاد کشور، به ویژه کارآفرینان اقتصادی این ولایت آسیب برساند.

به عنوان شهروند این ولایت یکی از نگرانی هایم تداوم این وضعیت در گرمای تابستان است که می تواند به بیماری های فراوانی منجر شود، به خصوص اینکه در هرات بیماری های فصلی، خاک بادهای 120 روزه و کمبود امکانات اجتماعی و شهری را خواهد آفرید.


پیشنهاد من به دولت این است که ذخیره گاه های انرژی برق ایجاد کند تا در چنین روزهایی به درد بخورد. در ذخیره گاه های انرژی شما می توانید انرژی برق را ذخیره کنید و بعدا در روز مورد نیاز به بدنۀ سیستم برق شهری تزریق کنید.